Op het vasteland van Europa is fietsen een vorm van lichaamsbeweging die zo koud is dat ze als 'incidenteel' kan worden bestempeld.
Het maakt niet uit of ze stoppen voor een espresso en een sigaret op weg naar de supermarkt; dat ze geen 4 × 4 Porsche besturen en slurpen een stroperige latte heeft wetenschappers wereldwijd onder de indruk.
Dus toen fietswinkels overal begonnen op te duiken van de noordelijke stranden van Sydney tot het CBD van Perth, zou men kunnen worden vergeven dat het een goede zaak was.
Hoe fout we waren.
Het blijkt: er was geen culturele renaissance. We zijn niet gaan fietsen naar picknicken, baguettes in manden en olijven in eskies.
De straten zagen geen opleving in Parisien-jurken en Milanese jassen.
In plaats daarvan worden onze wegen elke zaterdag- en zondagochtend van 05.00 uur tot 9.00 uur geplaagd door mannen van middelbare leeftijd in lycra.
Als dat niet erg genoeg was, nemen ze van 9 tot 12 onze cafés over - zweterige, fluorescerende groepen, die praten over 'tegenwind', 'koolstofvezel' en 'tijdritten'.
Op dit punt begin je waarschijnlijk te denken dat we een beetje dramatisch worden. Immers: het is gewoon een stel dudes die fietsen berijden en gepocheerde eieren eten.
Maar zelfs het tijdschrift The Economist uit 1843, een publicatie die bekend staat om het behandelen van 's werelds meest urgente sociaal-culturele kwesties, heeft gewaarschuwd dat grote groepen mannen van middelbare leeftijd superheldenkostuums (lycra) aantrekken en affaires hebben met hun fietsen..
Hoewel we niet in de positie zijn om te zeggen dat dit de ondergang van de westerse beschaving zou kunnen zijn zoals we die kennen (we zullen dat nalaten) The Guardian), hebben we er alle vertrouwen in dat dit de ergste modecrisis is sinds volwassen mannen op elektrische scooters aan het werk zijn.
En, cultureel gesproken (lees: in termen van "coolheid" per hoofd van de bevolking), druist het in tegen de raison d'être van fietsen. Wat gebeurde er met het zoeken in de winkel op de hoek, wat frisse lucht opdoen of een kopje koffie drinken?
We wijzen er zelfs niet op hoe vervelend het is om een amateur-peloton in te halen, of een overijverige triatleetrit in je slipstream hebben (wat ook een blinde vlek is), want - we zijn ons er goed van bewust - er zijn net zoiets als veel idiote automobilisten als er fietsers zijn (menselijke aard, slechte appels, onwetendheid, enz.).
Waar we een probleem mee hebben, is op zoek als een eikel. Zie je, want fietsen om cool te worden in Australië, we moeten al zijn elementen importeren. En momenteel, kijkend naar de fietsen die de straten van onze natie domineren, krijg je het gevoel dat er twee kerncomponenten zijn van analoge locomotie: Deliveroo en Tour de France.
Dus hoe kunnen we dit veranderen? Hoe verleidelijk het ook is, is om te pleiten voor een internationaal embargo tegen epilepsie-gekleurde activewear en gewatteerde ondergoed, wat we echt moeten doen is de meer esthetisch aantrekkelijke delen van de fietscultuur omarmen.
Wat we echt nodig hebben, is een betere infrastructuur voor de vrijetijdsfietser (dat wil zeggen gezinsvriendelijke fietspaden) en heropleving van comfortabele zitjes met grote wielen en brede handvatten en casual ruiters die niet gekleed zijn als aspirant Olympiërs..
Als je je moedig voelt, kun je zelfs de Nederlandse traditie om je boodschappen in een rieten mand te dragen, aanpassen door een plankrek voor je surfplank te installeren (en te stoppen met betalen voor parkeren op het strand)..
We begrijpen dat fietsen op de weg mannen van middelbare leeftijd een gevoel van gemeenschap en het excuus biedt om iets tastbaars met hun handen te doen: "In een tijd waarin het wijzigen van een filter in de auto een computercode vereist" (1843).
"Toen een auto gewoon een nieuwe betaling werd, bracht de fiets een nieuwe vrijheid."
Maar het probleem is, zoals ingewijden zoals Tom Vanderbilt gemakkelijk toegeven, "overal serieuze fietsers samenkomen - Tucson's Le Buzz Café, de Runcible Spoon in Nyack, NY, de Eroica rit in Italië - ... kan eruit zien als een Viagra-advertentie."
Dus de oplossing is niet om een bevel op clip-in pedalen te slaan, maar om een breder scala aan tweewielers aan te moedigen om de straten te versieren.
En als je vader van middelbare leeftijd aanstoot neemt aan je 'oppervlakkige' oordelen over zijn stijl, laat hem dan de onderzoeken zien waaruit blijkt dat consistente, incidentele oefeningen beter voor je zijn dan een sedentaire levensstijl onderbroken door intense aanvallen.
Ja, we zijn ons ervan bewust dat het intellectueel lui-arrogant lijkt, zelfs - om te beweren dat intensieve beweging een grap is. Maar het is niet zomaar een schildpaddenhals die Franse universiteitsstudenten naar school brengt.
Wetenschappers hebben ontdekt dat intense oefening (zoals de melkdrempeltest van een wegrenner) het waarschijnlijker maakt dat plaque zich ophoopt in de slagaders, vooral voor mannen.
Dit gaat onze Machocultuur laten zien door onszelf twee uur in de ochtend op een fiets te doden en de rest van de dag nauwelijks in staat om te lopen is op zijn best twijfelachtig, in het slechtste geval belachelijk.