Arthur Galan was bijna voorbestemd voor de zakelijke ratrace toen hij besloot zijn handelsdiploma in te ruilen voor een naald en draad.
Al 17 jaar later kijkt Galan niet meer om zich heen en is nu een gevestigde naam in de Australische modescène met verfijnde lijnen voor zowel mannen als vrouwen die bedrijfstoekenning en celebrity-dankbetuigingen van over de hele wereld hebben gezien.
Rachelle Unreich neemt plaats bij de man om erachter te komen hoe creativiteit in mode wordt bedacht en zijn Duran Duran-kapsel.
RU: Je werkt al 17 jaar samen met je vrouw, Mimi, sinds je Arthur Galan AG in 1998 startte. Wat is jouw geheim??
AG: Veel liefde. Eigenlijk zijn onze rollen in het bedrijf heel anders - we zijn niet elke minuut van de dag aan elkaar gekluisterd. Ik besteed mijn tijd aan het creëren van het assortiment en het ontwerpen van de collectie, terwijl de rol van Mimi in de business de marketing- en PR-kant is.
We werken niet hand in hand, en ik denk dat dat vrij gezond is, hoewel ze binnen zal komen en zeggen: 'Ik ben niet zeker van die jurk!' of zeg niets en rol haar ogen en glimlach. Het toevoegen van familie [de Galans hebben een 12-jarige zoon en een 8-jarige dochter] voegt een andere dimensie [aan samenwerken] toe omdat je zo druk wordt.
RU: Wat zijn een paar dingen die een man in zijn garderobe nodig heeft om stijlvol te zijn?
AG: Je hebt dat perfecte zwarte pak en een paar witte overhemden nodig - een prima past, een etentje en iets modieuzer. Een zwart pak met een wit shirt is altijd een geweldige look. Dan heb je een geweldige jeans en wat spullen nodig om de kledingkast je eigen te maken - misschien een coole sneaker, of denim of pocket vierkanten als je daar behoefte aan hebt. Ik denk dat de juiste schoen een van de belangrijkste dingen in een outfit is.
Mannen zijn zeer goed geïnformeerd over mode; ze doen er net zoveel moeite voor als er dingen zijn om naartoe te gaan.
RU: wat betreft aankopen, wat was je grootste verwennerij?
AG: 26 vrienden meenemen naar Mykonos voor mijn 40e verjaardag. We hadden een week gevuld met veel zon, strand, ontspannen met goede vrienden, die er waren vanuit Australië, vanuit Europa, vanuit Singapore. Mijn achtergrond is Grieks en ik hou van het eiland - het heeft zo'n enorm aanbod, dus je kunt ontspannen en in je korte broek zitten en nonchalant eten, of het opfleuren met een geweldig diner en een glamoureuze bar.
De stranden zijn geweldig. Het water rond het eiland is kristalhelder, het is bijna alsof het is gefotoshopt. Het is een eiland met zoveel verschillende kanten - je kunt het rustig doen en niemand zien, of op het meest glamoureuze strand zijn en iedereen in de nieuwste kaftan zien ronddolen.
RU: Wat krijgt je sappen creatief, creatief?
AG: Ik verzamel mijn gedachten als ik 's morgens hardloop. Geen iPod, geen muziek, ik trek gewoon mijn loopwerk aan en ga. Het is verbazingwekkend hoeveel je bereikt wanneer je geest helder is en je rent. Het is mijn kleine uitje.
Als ik geïnspireerd wil worden, ga ik naar de stof. Ik ben een beetje een stofmoer, dus het gewoon voelen - het weefsel, de textuur, het zien van de kleur - is het meest inspirerende ding voor mij en doet me nadenken over wat ik kan doen om een mooi pak of een mooie vacht te maken. Ik geniet ook erg van films kijken uit alle tijdperken. Mijn zoon Daniel is een echte bioscoopganger, en als je door die bioscoopdeuren loopt, is het als een andere wereld voor twee uur.
RU: Wanneer wist je voor het eerst dat je uitgeknipt was voor ontwerpen??
AG: Ik heb een handelsdiploma van de Melbourne University en nadat ik dat had afgerond, werkte ik een jaar lang in corporate banking. Maar ik dacht echt bij mezelf, de bankrol is niet voor mij. Mijn mama en papa zijn beide kleermakers en er zijn naaimachines in ons leven zolang ik me kan herinneren. Mijn grootvader was ook een kleermaker - het zit bijna in ons bloed. Ik ben begonnen met het maken van kleding en dat rolde verder om een collectie te beginnen en een winkel te openen in South Yarra.
RU: Heb je zelf ooit dodelijke blikken gedragen in de loop van de tijd??
AG: Er was die fase met de super skinny stretch-broek voor jongens en langere jassen - een Edwardiaanse dandy-look. Er was ook jaren 90 tassled loafers en magere banden en pastels, en grote Duran Duran hairdos.
RU: Wat was een levensveranderende gebeurtenis voor jou?
AG: Kinderen veranderen je leven op een enorme manier. Voordat je kinderen hebt, draait het allemaal om carrière en werk. Als je gaat trouwen verandert er niet veel, maar kinderen veranderen je hele manier waarop je alles doormaakt. Je moet echt over dat evenwicht gaan nadenken.
RU: Wat zou jij doen als je geen ontwerper was??
AG: Mijn Europese achtergrond dwingt me om in de voedingsindustrie te werken, waarschijnlijk met Italiaans eten dat mijn favoriet is. Toen ik bij een uni was, werkte ik in de detailhandel en in de keuken van een Italiaans restaurant en heb er echt van genoten. Mijn favoriete ding is om zelfgemaakte pasta te maken.
RU: Wanneer ben je bijzonder opgetogen geweest over iemand die je kleding draagt??
AG: Wanneer je iemand jouw ontwerpen ziet dragen, is het spannend, als het iemand is die je niet kent of een beroemdheid. Het geeft je een fijne bui. Er zijn veel rode tapijten die we hebben gedaan, en toen Jennifer Hawkins een van onze verbazingwekkende ivoren jurken aan een Myer-show droeg, dacht ik: 'wauw!'. Jessica Alba en Orlando Bloom hebben onze kleren gedragen, maar iedereen die het goed draagt is opwindend.
RU: Wie heb je ontmoet dat is gedenkwaardig geweest?
AG: Ik wachtte op een lift in het Ritz Hotel in Londen en opeens gingen de deuren open en er waren twee meisjes die er geweldig uitzagen, en ik dacht: "Oh mijn god, dat is Jean-Paul Gaultier met hen. Dat was opwindend.
Ik wist niet wat ik moest zeggen, maar ik zei wel: 'Ik denk dat je een echte artiest bent als het op mode aankomt.' Hij doet zijn eigen ding, het is niet trendgericht - het gaat gewoon om wat hij doet. En toen ik naar de Gaultier-lancering bij de NGV ging, bevestigde het dat gewoon.