Toen precies mannen van de zee ringen in hun oren begonnen te zetten, is het een raadsel, maar er zijn een handvol legenden die beweren de mode uit te leggen. De meest populaire mythe achter de sieraden trend is dat zeilers gouden en zilveren oorbellen zouden dragen zodat ongeacht waar ze stierven, ze zouden worden versierd met een manier om te betalen voor hun begrafenis. Omdat goud en zilver zowat overal in de wereld geaccepteerde betaalvormen waren, was het een behoorlijk solide verzekering om een stuk ervan in je oor te hebben geplakt waar het niet op zee zou wegspoelen..
(Foto: Howard Pyle / Public Domain)
Er lijkt enige waarheid in deze mythe te bestaan, zegt piraathistoricus Gail Selinger. "Als je een piraat of een dief was, werd je nooit begraven. Maar als je op het land bent en je sterft, dan heb je het geld voor je eigen begrafenis, "zegt ze over de oorbellen. En het waren niet alleen oorbellen die piraten droegen om hun rijkdom te tonen. Tijdens de gouden eeuw van de piraterij was het piraten bekend gaten in munten te boren en ze als kettingen en armbanden te dragen. "Ze zouden het om hun pols dragen, of om hun nek, zodat niemand hun handtas kon stelen. [Archeologen] vonden heel wat van die [juwelen van geldjuwelen]. Het is dus niet alleen maar een mythe, "zegt Selinger. Hoe wijdverspreid de praktijk was, is echter onbekend.
Naast hun mogelijke rol als aanbetaling op een begrafenis, waren oorbellen en sieraden objecten van rebellie. Tijdens het hoogtepunt van de piraterij in de 17e en 18e eeuw, had een groot deel van Europa, en met name Engeland, een aantal sumptuary-wetten die regelden wat de gewone mensen konden dragen en hoe ze konden leven. "Het was een legale manier voor de heersende klasse om zichzelf te scheiden van gewone mensen, door te regelen wat ze droegen, wat ze konden drinken, waar ze konden leven," zegt Selinger.
De verstikkende wetten verplichtten dingen tot welke kleuren mensen konden dragen, wat geslachten sport-sieraden konden doen-mannen werden niet toegestaan -en waar ze konden pronken met de goedgekeurde dingen die ze zich konden veroorloven. Degenen die weigerden om deze wetten te gehoorzamen, zouden in de gevangenis terecht kunnen komen of zware geldboetes kunnen krijgen. Het is niet verwonderlijk dat deze cultuur van controle niet echt geleerde met de vrijlevende levens van piraten. "Piraten hebben in principe [deze wetten] gegeven," naar de hel met jou! " De mindset was: 'Ik laat je niet langer toe om me te vertellen wat ik wel en niet kan doen' ', zegt Selinger.
(Foto: Howard Pyle / Public Domain)
Volgens Selinger was de flamboyante jurk die werd geassocieerd met historische piraten een direct antwoord op deze weelderige wetten. "Vooral als ze de stad in gingen, droegen ze kleren die ze in de stad hadden gestolen of gekocht en droegen ze ze. Ze zeiden in feite: 'Hier ben ik, wat ga je eraan doen?' Dus de oorringen vertegenwoordigden deze wetten. "
Echter, zonder veel concreet bewijs van wat piraten eigenlijk droegen, en het denken achter hun outfits, is niet iedereen ervan overtuigd dat de iconische oorbellen van piraten ooit echt iets waren. "Piraten droegen helemaal geen oorbellen - of bandana's", zegt Angus Konstam, auteur van Pirate: The Golden Age. "Beide waren de uitvinding van de Amerikaanse kunstenaar Howard Pyle uit de late 19e eeuw. Toen hem werd gevraagd om piraten voor kinderboeken uit te beelden, baseerde hij zich op tekeningen die hij had gemaakt van Spaanse boeren en bandieten. Dus, zijn piraten droegen sjerpen om hun middel, hoofddoeken ... en oorringen. "Zoals Konstam opmerkt, wordt Pyle vaak gecrediteerd met het populariseren van wat tegenwoordig wordt beschouwd als stereotype piratenkleding, en onze voortdurende afbeelding van piraten die oorbellen dragen is waarschijnlijk dankzij zijn werk.
Of het nu gaat om een mythe gebaseerd op een of andere waarheid, of een waarheid omringd door mythe, een swashbuckling zeevarende en hun oorringen zijn nu onlosmakelijk met elkaar verbonden. Zelfs honderden jaren later kun je een piraat niet van hun schatten scheiden.