In de oudheid riepen vikingstrijders vaak hun goden aan voor een overval, of wanneer ze in de strijd gingen. Ze vroegen om fortuin, roem en glorie van een pantheon van krachten, van wie elk werd erkend dat ze in staat waren om geschenken uit te breiden in reactie op de aanwezigheid van hun favoriete deugden.
Thor, met zijn machtige hamer Mjölnir, was de patroongod van onweer en oorlog. Hij prees sterkte, eer en dapperheid in de strijd boven alles.
De Noormannen zouden zijn naam in gebed oproepen voor de kracht om hun vijanden aan te kleven, evenals voor bescherming: voor zichzelf en voor hun geliefden thuis.
De Vikingen observeerden al hun goden in wat werd beschouwd als hun juiste rituelen en festivals, maar Thor was een van de meest populaire. Een groot deel van de Noorse manier van leven draaide zwaar rond wat werd gezien als het invloedsgebied van Thor over de natuurlijke wereld. Men geloofde dat hij de dapperen en de sterke mannen de overwinning schonk en hen in Valhalla aan zijn zijde verwelkomde nadat ze hun laatste gevecht hadden gestreden..
Eeuwenlang hebben mannen zichzelf getatoeëerd met Mjölnir, de hamer van Thor, net zoals velen dat deden in de tijd van de Vikingen. Het zeer herkenbare symbool staat nog steeds voor veel van dezelfde deugden die het ooit deed, betekenende kracht, macht en controle over het eigen fortuin door dapperheid in alle dingen. Een volger van Thor vecht het hardst, lacht het hardst, viert het meest luidruchtig, en leeft altijd het leven met volle teugen.
