De zelfbenoemde gonzo-journalist Hunter S Thompson liet in zijn kielzog een legendarisch 'te raar om te leven, te zeldzaam om te sterven' bestaan achter, geboekstaafd tot bedlam-perfectie in zijn roman Fear and Loathing in Las Vegas en de daaropvolgende filmaanpassing.
Net zoals Thompson een afvallige in zijn eigen genre was, zijn tattookunstenaars even pioniers als het gaat om een revolutie in het werk van Thompsons in kunst onder de huid.
Te beginnen met de iconische, verdraaide grijns van Raoul Duke, sigaret bungelend aan zijn mond, vleermuisland achter hem en de Vegas-strip weerspiegeld in zijn zonnebril, Fear and Loathing tatoeages spiraal uit in een kakofonie van geliefde afbeeldingen en referenties die alleen echte fans met bloed herkenden en grijpen. De rest van de wereld kan in verwarring zijn hoofd krabben, precies wat Hunter S Thompson zou hebben gewild.
Wonen op de rand is niet voor bangeriken, en minder voor degenen die de zwier hebben om het er goed uit te laten zien. Thompson was de peetvader van neo-literaire buitenbeentjes, en zijn Fear and Loathing is een testament voor alle gonzos, uit alle lagen van de bevolking, om hun bizarre vlaggen te laten vliegen. Waar je ook kiest voor het dragen van je Fear and Loathing-tatoeage, draag hem met trots en een licht gestoorde glimlach, want je verdient het om lang en raar te leven, en in het gezelschap van degenen die graag op de passagiersstoel springen en meegaan voor de rijden.
