Het gezicht van de schedel is moeilijk te vergeten, omdat het een weerspiegeling is van onze eigen sterfelijkheid en uiteindelijke ondergang.
De catacomben van Parijs opsmukend en bespied door Hamlet, geschilderd en gedragen met vrolijke trots op de Dag des Doods en eveneens op onze loer in onze diepste en meest verontrustende dromen, de schedel is overal, opvallend in scherpe tegenstelling tot de wakkere wereld.
Afbeeldingen van aquarelschedels bieden een enigszins andere benadering. Geschilderd in weelderige kleuren en zachtere lijnen, een aquarel schedel is een poëtische herinnering dat de dood zo natuurlijk is als het leven zelf, en niet te vrezen. Rijk getint en vaak gelaagd in Monet-geïnspireerde flora & fauna, maken aquarel schedel tatoeages kunst van het hiernamaals, en omhelzen de schedel zoals men zou zijn eigen.
Niet iedereen die met de dood danst, vreest of vecht; de waterverfschedel tatoeage is voor de man die een beetje dieper graaft zonder het graf te verstoren. Hij begrijpt instinctief de kwetsbaarheid van de wereld om hem heen, die alle staten van geboorte en verval omvat. De waterige lijnen en bloeden tinten van zijn schedel tatoeage zijn zijn manier om zijn collega's eraan te herinneren dat het leven een kunstwerk is, en de dood de grote finale.
