Sinds de mens voor het eerst de zee inging, hebben tatoeages van het anker toebehoord aan degenen wiens bedrijf op het water was. Matrozen, marineofficieren, vissers en liefhebbers van de diepzee vierden hun nautische toewijding door interpretatieve weergaven van het klassieke scheepsanker.
Tegenwoordig is de ankertattoo echter niet langer alleen voorbehouden aan diegenen wiens leven gewijd is aan de zee, maar eerder aan een hogere macht die ons allen door onrustige wateren stuurt.
Verschillende leden van de biker- en rockgemeenschappen begonnen de ankertattoo aan te passen aan hun levensstijlmantra's, terwijl christelijke kringen ook de verankerde dwarstatoeage als uitdrukking van stabiliteit en doorzettingsvermogen gebruikten. Veel zendelingen begonnen kleine tatoeages met ankerkruis aan hun polsen, enkels en andere subtiele gebieden te geven om hun toewijding aan te duiden om mensen in nood te helpen
Interessant genoeg werden de vroegst bekende weergaven van het ankerkruisteken gedragen door christenen die de Romeinse vervolging ontvluchtten; het kruis wordt gebruikt als een manier om mede-toegewijden te identificeren.
Het ankerkruis is een universeel symbool voor kracht en geloof, ongeacht het pad dat je bewandelt. Het is het kenmerk van iemand die zijn medemens erkent en respecteert, en empathie en onbaatzuchtigheid bij tegenspoed uitoefent.
