Eeuwenlang was het anker nauw verbonden met zeevarenden, marineofficieren en nautische enthousiasten. Zeelieden gebruikten vaak de ankertattoo om zich te identificeren bij kameraden in de oceaan, terwijl anderen dachten dat het een vorm van bescherming op het water was.
Het ankersymbool werd ook door christenen gebruikt om hoop en redding op te roepen, en werd heimelijk gedragen om anderen te identificeren en te helpen ontsnappen aan Romeinse vervolging.
Vandaag is het anker door veel verschillende mensen geadopteerd, elk met zijn eigen interpretatie aan het oude symbool. Stabiliteit is de moderne correlatie met het anker, het kenmerk van een man die zowel geaard als betrouwbaar is. Ankers tatoeages kunnen overal op het lichaam worden gedragen, met de romp, onderarm, schouder en kuit alle populaire locaties.
Geïnkt in zwart-wit of gedurfde, zeewaardige kleuren, kunnen ankertattoos ook vergezeld worden van persoonlijke versieringen of toevoegingen, zoals mussen (een aloud symbool van de zeevaart), veren, bloemenslingers of verschillende navigatie-instrumenten..
Het anker is niet alleen een weergave van iemands roeping in het water, maar de bereidheid om zichzelf te verankeren in hun plichten en loyaliteiten aan anderen. En in tegenstelling tot het letterlijke gebruik van het anker zal de man die zijn tatoeagesymbool draagt zelden in zijn pogingen verzinken.
