"Als ik sterf, wees dan niet verbaasd als de nep-spiritisten een nationale feestdag aankondigen," zei Houdini tijdens een van zijn laatste maaltijden. Hoewel de goochelaar zijn faam had verdiend door het vechten tegen keurslijfjes, lokken en verzegelde kisten die in de East River werden gegooid, wendde hij zich in zijn latere leven tot het bestrijden van frauduleuze spiritisten, van wie hij dacht dat ze de bevolking in dupe hadden om in vals bewijs van leven na de dood te geloven.
Houdini ontmoette zijn einde op Halloween in 1926. Op de dag van een show in het Princess Theatre in Montreal, kwam een student aan McGill University backstage en vroeg of het waar was dat Houdini een klap tegen de maag kon weerstaan. Verteld ja, de student regende scherpe slagen op de buik van Houdini tot een paar andere studenten hem smeekten te stoppen. Houdini verzorgde een gebroken enkel en ging op een bank liggen, niet staande in de gespannen positie die hij gewoonlijk had toen iemand zijn buikspieren van staal wilde testen.
Later op de dag kreeg Houdini last van pijn in zijn maag, maar weigerde hij naar het ziekenhuis te gaan. Pas nadat zijn vrouw Bess een aanval had gedaan, kwam hij onder de zorg van een arts. Eenmaal in de operatiekamer stroomde er pus uit zijn onderbuik en druppelde op de vloer van het ziekenhuis; De blindedarm van Houdini was gescheurd en veranderde in kramen. Sommige rapporten zeggen dat de klappen van de student Houdini hebben gedood, hoewel verschillende biografen opmerken dat het waarschijnlijker is dat Houdini al last had van blindedarmontsteking toen hij in Montreal aankwam. De goochelaar negeerde zijn pijn stoïcijns, in de veronderstelling dat ze van een verwonding waren in plaats van een aandoening die onmiddellijke medische aandacht vereiste. Omdat hij tot nu toe zijn ijzeren wil heeft gebruikt om zijn fysieke zelf te beheersen, wilde hij niet toegeven aan de behoeften van zijn lichaam, zelfs als het hem misschien had gered. Zoals elke held had hij een fatale fout.
Houdini stierf in de armen van zijn vrouw, met de naam van een beroemde spreker over agnosticisme - Robert Ingersoll - op zijn lippen. Meer dan tweeduizend rouwdragers kwamen samen voor de begrafenis naar de balzaal van Elk's Lodge op West 43rd Street in Manhattan. Houdini had gevraagd om begraven te worden in een bronzen kist die hij voor een van zijn daden had gekocht, met de brieven van zijn geliefde moeder in een zwarte tas en als kussen onder zijn hoofd gestut. Toen de kist op de Machpelah-begraafplaats in Queens in de grond werd neergelaten, fluisterde een van de dragers tegen een ander: 'Stel dat hij er niet in zit?'
Voor zijn dood liet Houdini geheime codes achter met familie en vrienden - berichten die, als ze tijdens een seance werden gehoord, zouden bewijzen dat Houdini hallo probeerde te zeggen. (Hoewel hij kruiste tegen frauduleuze media, was Houdini meer dan bereid om het idee te geloven dat iets van de geest overleeft achter het graf.) Bess sloot zich jarenlang in haar kamer op zondag op het moment van de dood van haar man, starend naar een foto van hem en in afwachting van een teken. Voor zover bekend, is er nooit iemand gekomen. Bess begon ook met een traditie van het houden van Halloween-seances in een poging contact te maken met de geest van Houdini, een traditie die vandaag op verschillende locaties over de hele wereld voortduurt.
Monument voor Houdini op de begraafplaats (foto door Allison Meier)
Vandalen hebben het familiebezit van Houdini herhaaldelijk aangevallen in Machpelah, waarbij de granieten banken en cryptehoofden werden vernield en de fundamenten van het graf werden beschadigd. De plot werd gerestaureerd mede dankzij het lokale hoofdstuk van de Society of American Magicians, waarvan Houdini de president was toen hij stierf. Donaties voor de restauratie kwamen naar verluidt van David Copperfield, een passend eerbetoon sinds Houdini betaalde voor de restauratie van verschillende andere graven van tovenaars terwijl hij nog leefde.
Een kaars van Santa Muerte en speelkaarten achtergelaten bij het monument van Houdini (foto door Allison Meier)
Tegenwoordig is het graf van Houdini versierd met steentjes, munten en speelkaarten die zijn achtergelaten door weldoeners. Tijdens een recent bezoek van het personeel van Atlas Obscura stond een kaars van Santa Muerte op de top van het perceel naast een in steen gehouwen rouwende vrouwenfiguur. Santa Muerte, soms het "skelet Sint" of de "benige dame" genoemd, is een Mexicaanse volksheilige die wordt beschouwd als de personificatie van de dood. Ze heeft een groeiende sekte in Mexico en de Verenigde Staten, die vaak aanbidders uit de meest onderdrukte en onteigende gemeenschap trekt, waaronder de zeer arme, transgender, drugsdealers en gevangenen.
Deze toegewijden trekken vaak een beroep op Santa Muerte voor hulp bij het uit de buurt komen van krappe situaties, waardoor de kaars op Houdini's ernstige pasvorm past. Het is ook opvallend dat de kaars de twee dingen vertegenwoordigt waar Houdini het meest tegen vocht: het bovennatuurlijke en de dood zelf.
Bess Lovejoy is een schrijver, onderzoeker en redacteur in Brooklyn. Haar boek Rest in Pieces werd dit jaar uitgegeven door Simon & Schuster. Ze werkte vijf jaar aan de Almanac-serie van Schott en haar schrijven is ook verschenen in The New York Times, The Believer, The Boston Globe en elders. Deze dinsdag spreekt ze over "Roving Body Parts & Restless Dead: NYC's beruchtste mobiele lijken" bij de Obscura Society in Acme Studios in Brooklyn.
HOUDINI'S GRAVE, Queens, New York
Klik hier voor meer van onze 31 dagen van Halloween, waar we elke dag de vreemd-maar-ware verontrustende hoeken van de wereld vieren.
31 dagen Halloween oktober 2017