Er zijn 5 zogenaamde 'blauwe zones' in de wereld, waar mensen consequent wonen - gratis verpleeghuis tot de volwassen leeftijd: de zuidelijke Japanse eilanden Okinawa, Sardinië in Italië, Nicoya in Costa Rica, de Loma Linda in de VS en Griekenland's Ikaria.
Deze gemeenschappen komen uit ongeveer even verschillende culturen als je kon vinden - waardoor de overeenkomsten nog krachtiger worden. Het is duidelijk dat we hier iets missen in Australië, waar de gemiddelde levensverwachting voor een vrouw 85,7 is, en slechts 80,3 voor mannen (in de VS is het nog erger: 81 voor vrouwen en 76 voor mannen).
Vergelijk dat eens met de Japanse Okinawa, wiens inwoners vijf keer zoveel kans hebben om meer dan 100 te leven als hun landgenoten elders in Japan (waar de gemiddelde levensverwachting al behoorlijk goed is: 90 voor vrouwen en 84 voor mannen).
Of, als u verder wilt overtuigen, vergelijk dan Italië, Sardinië, waar mannen het langst en gezondst zijn van waar dan ook ter wereld (vooral met betrekking tot hart- en vaatziekten of het gebrek daaraan), Australië en zijn hartziektestatistieken, die voldoende zijn om geef iemand een hartaanval ...
Dus hoe zit het met de landelijke aanpak van deze gemeenschappen die hen in staat stelt vrij ziek en vrij te leven en meer 'honderdjarigen' te hebben dan ergens anders in de wereld? Welnu, ondanks hun verschillen, zijn er enkele interessante overeenkomsten.
Dit is wat we van hen kunnen leren.
Okinawa
Met dergelijke opvattingen, wie zou niet 100 worden?
Okinawa, een groep van 160 eilanden voor de zuidkust van Japan, is 'het land van onsterfelijken' genoemd - en wordt een mondiaal centrum voor onderzoek naar de levensduur - omdat het de thuisbasis is van meer dan 400 honderdplussers. Hun succes is toegeschreven aan twee dingen.
Ten eerste: het voedzame lokale dieet. Okinawans consumeren veel tofu en zoete aardappel, en een kleine hoeveelheid vis. Ze zijn ook de enige bekende cultuur met een traditie van zelfopgelegde caloriebeperking (hara hachi bu), bovenop een traditioneel dieet dat weinig calorieën bevat om mee te beginnen.
Ten tweede: het sterke gemeenschapsgevoel. Okinawanen ondertekenen niet alleen hun huur in een verpleeghuis, ze houden actieve sociale kringen in stand (zowel intergenerationele als oudere bewoners) en deze sterke gemeenschap is gebleken de stress te verminderen en een sterk gevoel van saamhorigheid te bevorderen..
Als je dit op je eigen leven wilt toepassen, probeer dan een paar van hun recepten toe te voegen aan je wekelijkse rotatie en nodig een paar vrienden uit om ze op te eten. En wees goed voor je ouders. Vergeet niet: je bent de volgende ...
Sardinië
Vergeet de wetenschap: het lijkt de sleutel tot een lang leven in het leven op een schilderachtig plekje ...
Sardinië, een groot Italiaans eiland in de Middellandse Zee, heeft een van de hoogste percentages van mensen die leven tot 100 jaar of ouder in de wereld. Terwijl de genetica hierin een rol speelt (Sardinië werd voor het eerst rond 6.000 v.Chr. Neergezet, en is de thuisbasis van een van 's werelds weinige "stichter" populaties, die wetenschappers een "genetische goudmijn" hebben genoemd), er zijn ook een aantal gewoonten die we kunnen leer van de "100 club van Sardinië".
"De meeste rapporten lijken het erover eens te zijn dat een glas per dag van de lokale wijn helpt om de dokter weg te houden. Een actief leven in de relatief stressvrije omgeving van de prachtige heuvels van Sardinië draagt waarschijnlijk ook bij aan, "(The Guardian).
Zelfs als we op magische wijze Sardinië's gezonde berglucht, verse melk, biologisch geteelde groenten en verrassend zuiver grondwater niet kunnen doordringen, kunnen we zeker een glas wijn drinken en een actiever leven leiden (of op zijn minst proberen). Dat, plus het eten van goed eten (iets dat, als we eerlijk zijn, we allemaal weten hoe te doen, maar de wilskracht ontbreekt om het uit te voeren).
"We aten wat we groeiden. Als je op een dag groentesoep wilde, moest je zelf de ingrediënten gaan halen ... We hoefden niet te denken aan gezond eten. We aten wat we hadden, en het was gezond, "vertelde een bewoner USA Today.
En wat de wijn betreft, voegde Zelinda Paglieno, een lokale honderdjarige uit Sardinië, eraan toe dat ze haar geheim niet mocht misbruiken, opdat het geen averechts effect zou hebben: "Twee vingers breedte van rode wijn, en niet meer, elke dag tijdens de lunch."
Nicoya
De verdachte trend van mooie locaties gaat door ...
Costa Rica ligt niet ver van de VS geografisch, maar het is mijlen vooruit als het gaat om een lang leven, met name de verhoogde stad Nicoya, een stad op het schiereiland van de provincie Guanacaste. In deze stad hebben bewoners een opmerkelijk 'plan de vida', wat 'reden om te leven' betekent Blauwe zones rapporteert: "Stuwt een positieve kijk uit bij ouderen."
Dit is gebaseerd op een sterke focus op familie en, zoals bezoekers beamen, een uniek vermogen om te luisteren en te lachen. "Nicoyan honderdjarigen", de Blauwe zones Het rapport wijst erop: "Bezoek regelmatig buren en ze wonen meestal bij families en kinderen of kleinkinderen die ondersteuning bieden, evenals een gevoel van doelgerichtheid."
Daarnaast drinken ze water met veel calcium, doen ze hun hele leven fysieke arbeid, nemen ze (verstandig) de zon in, leven ze een relatief stressvrij leven, eten ze een licht diner en consumeren ze veel volle granen, niet-gezoete zuivel en groenten.
"Hun traditionele dieet van verrijkte maïs en bonen kan de beste combinatie van voedingswaarde zijn voor een lang leven dat de wereld ooit heeft gekend," (Blue Zones).
Loma Linda
Geen stranden, maar toch een panoramische foto of twee waard ...
Loma Linda, een stad in San Bernardino County, Californië, Verenigde Staten, herbergt een gemeenschap van ongeveer 9.000 Adventisten. Deze jongens houden zich aan een strikte versie van het protestantse christendom, nemen hun gezondheid zeer serieus en brengen de gemiddelde levensverwachting van hun stad naar boven.
"Ze leven zoveel als een decennium langer dan de rest van ons, en veel van hun levensduur kan worden toegeschreven aan vegetarisme en regelmatige lichaamsbeweging. Plus, Adventisten roken niet of drinken geen alcohol, "(Blauwe zones).
Maar hun advies gaat verder dan oefening en dieet - en kan worden toegepast, of je held nu Jezus of Richard Dawkins is.
Het belangrijkste is om een "heiligdom in de tijd" te vinden. Hoewel dit geen sabbat van 24 uur hoeft te zijn, betekent dit wel een wekelijkse onderbreking van de waanzin van het leven; om je te concentreren op je familie, God (als je niet religieus bent, voeg hier de natuur in), en kameraadschap met je vrienden.
Klinkt niet al te slecht, toch? Het verlicht ook de stress, versterkt je sociale netwerken en zorgt voor een consistente oefening, die allemaal oplopen om je mee te laten tikken.
Hun volgende stukje wijsheid, terwijl ze een beetje links veld is, is om te snoepen op noten. Onderzoek toont aan dat adventisten die minstens vijf keer per week noten eten, ongeveer de helft van het risico op hartaandoeningen hebben (en ongeveer twee jaar langer leven) dan degenen die dat niet doen.
Omdat ze niet significant genetisch verschillen van de rest van Amerika (in tegenstelling tot sommige andere honderdduizenden gemeenschappen die op eilanden wonen), is er geen reden waarom dit ook niet voor jou zou werken.
Hetzelfde geldt voor iets teruggeven aan je gemeenschap, vlees met mate consumeren, lichte diners (en meer fruit en groenten) eten en veel water drinken.
Ikaria
Serieus: ga gewoon ergens leuk wonen.
Ikaria is een Grieks eiland in de Egeïsche Zee, 10 zeemijl ten zuidwesten van Samos, waar; "Een derde van de bevolking leeft ouder dan 90 jaar - en ze brengen elke dag door met doen waar ze van houden," (BBC).
Dit komt net als de vorige "blauwe zones" neer op de trifecta van: gezonde voeding, actieve levensstijl en sterke familiebanden.
Als de BBC rapporten: "Ikarians spannen zich in om nauw verbonden te blijven met hun familie en buren, en ouderen spelen een belangrijke rol in de gemeenschap."
"Grootouders helpen vaak kleinkinderen groot te brengen of bedrijven te runnen."
Desgevraagd geven bewoners ook blijk van hun langleven om hun passies tot ver ouderdom te volgen, waarbij een 81-jarige man opgewonden de BBC over de Ikaria Senior Regatta, een bootrace waarvoor de minimale kwalificatietijd voor kapiteins 70 is: "Twintig deelnemende bemanningsleden varen over een route van 14 zeemijl van het naburige eiland Samos naar Ikaria en terug."
"Het is niet echt een race ... De regatta laat zien dat we het nog steeds kunnen en dat we in staat zijn."
"Er is altijd iets te doen met je tijd," voegde hij eraan toe. "Maar als je dingen doet die je gelukkig maken of anderen gelukkig maken, hoe kun je je dan niet gezond voelen, je beter voelen of je goed voelen?"
"Doe iets in je leven dat je passie opwekt."
Een andere theorie waar dezelfde man naar verwijst, is het gebrek aan stress van het eiland: "Niemand stelt hier echt afspraken op ... Het is meer als 'zie je in de ochtend, middag of avond'. We benadrukken niet. "
"Tijd is een belangrijk onderdeel van het leven op Ikaria ... maar niet zoals de meeste mensen denken" (BBC).