Afgezien van escargot en de iconische race-slak van The Neverending Story, vraag je je misschien af waarom dit langzame, glibberige wezen op de lijst van potentiële tattoo-art staat.
De oude Azteken zagen de kleine slak als een heilig symbool van de cyclische natuur, of cirkel, van het leven, duidelijk in de cirkelvormige werveling van de slakkenhuis.
De Azteekse maangod Tecciztecatl wordt vaak afgebeeld met een slak op zijn rug, verwijzend naar de maan die bij zonsopgang in de oceaan zinkt. Evenzo draagt de god Quetzalcoatl een spiraalvormige slakkenhuis op zijn borst, waarvan werd geloofd dat deze alle mysteries van reïncarnatie en geheimen van de goden bevatte.
Heel indrukwekkend voor een wezen dat over het algemeen als weinig meer dan hinder in de tuin wordt beschouwd, niet? De Azteken waren niet alleen in hun slakverering; de oude Grieken geloofden ook dat de slak een symbool van vruchtbaarheid was, en een nuttig voorteken voor wanneer de gewassen moesten worden geoogst. Vroege christenen waren schijnbaar de enige mensen met een veronachtzaming van de slak en verklaarden dat het een voorstelling was van de dodelijke zonde van luiheid.
De slak is misschien traag en neemt de tijd om te komen waar hij moet zijn, maar hij is allesbehalve zonder lift. Bewegend in een gestaag tempo en nauwelijks afgeschrikt van het gekozen pad, is de slak de perfecte tattoo-totem voor diegenen die de schilderachtige route in het leven verkiezen. Geïnkt met Darwiniaanse precisie of cartoonachtige lol, kan de slak ook worden weergegeven in de meer ongewone maar dramatische Azteekse stijl.
In geen haast noch verlangend om meedogenloze concurrentie aan te gaan, zullen diegenen die dit harde maar langzaam bewegende dier waarderen zeker de vruchten plukken die velen van ons een leven lang nastreven.
