Een symbool van meer dan alleen handarbeid, de bijl is een weergave van de wilde wereld zoals deze ooit door de mens was uitgehouwen.
Hout hakken, naar de vuren neigen en zijn rijk vanaf de bosbodem opbouwen zijn allemaal aangrijpende connotaties die de bijl draagt.
Op een nog dieper en minder voor de hand liggend niveau is de bijl ook een scheiding van wegen met de wereld aan het licht gekomen zoals die ooit bekend was, een scheiding van banden en beperkingen. "Houthakker, snijd mijn schaduw voor mij", schreef de grote dichter Pablo Neruda ooit; de man die de bijt-tatoeage draagt, heeft zeker op zijn eigen manier om hetzelfde gevraagd.
Vaak geïnkt in zwart-wit Victoriaans "catalogus" script, leent de bijl zich duidelijk voor vintage nostalgie. Tatoeageontwerpen kunnen echter worden bijgewerkt met de vele kleuren en aangrenzende symbolen uit het tijdperk van de moderne man. Dramatisch geïnkt over het hart of ingepakt in de bovenarm, is de bijtattoo meer dan alleen een knipoog naar een vervlogen hulpmiddel, maar het soort man dat respect afdwingt met zijn blote handen.
Misschien heeft ook hij manieren gescheiden met oude facetten van zichzelf en een leven dat hem niet langer dient, en daarom is zijn tatoeage een boodschap voor alles dat vanaf de grond af opbouwt, er niet naar beneden of naar achteren kijkt.
