De gotische esthetiek is eeuwenlang blijven bestaan en niet zonder reden.
Rijk en mysterieus en volledig ongeldig van de oppervlakkige of niet-substantiële, gotische beelden roept een tijd en dimensie op die een meer macabere genade eer aandoen.
Van het kasteel van Dracula tot de pagina's van Edgar Allan Poe, de moderne goth combineert het oude met het geraffineerde om een totaal onwereldse indruk te maken.
Anatomische schedels, schaduwrijke raven en kraaien en oude symbolen zijn slechts enkele gothische handtekeningen. De wereld van Tim Burton biedt een uitgebreide bron van inspiratie, evenals de films van Bella Lugosi, terwijl huilende engelen, skelet-sleutels en spookachtige cameo's ook een compliment vormen voor de gotische tattoo-liefhebber. Teksten en beeldspraak van regerende gothbands uit de jaren 80, zoals The Cure, Bauhus en Depeche Mode geven een ingetogen maar onmiskenbaar koele ondertoon aan een toch al raadselachtige aanwezigheid.
Gotische tatoeages kunnen overal worden gedragen waar de drager het liefst is, en verschijnen vaak zelf als accessoire: een polsmanchet, portret tussen de schouderbladen en de maanverlichte nacht boven Sleepy Hollow geven allemaal het griezelige uiterlijk van een tweede huid weg, een mist die de tatoeage volgt drager waar hij ook gaat.
De schoonheid van gothic tatoeages is dat, net zoals de kleur zwart (misschien de onofficiële gotische kleur), ze nooit echt uit de mode raken. In tegendeel, gothic tatoeages dragen als een tijdloos en goed afgestemd ensemble. Ze zijn allebei een weerspiegeling van het verleden en indicatief voor de toekomst die zal komen. Hier is geen ouderwets reliek uit het verleden; de gotische ziel is lichtjaren voorsprong op de gemiddelde man. Bijna ... vampierachtig.
