D'Marge ging onlangs zitten met Samuel L. Jackson en Kurt Russell om te kletsen over The Hateful Eight, de nieuwste film van het duo voor Quentin Tarantino.
Lees verder om meer te weten te komen over hun 9.a.m Tequila-feestjes en hoe het was om bloederig op de set te komen.
D'Marge: Kurt, dit is je tweede film met Quentin Tarantino. Hoe heb je het deze keer gevonden in vergelijking met je eerste?
Kurt Russell: Hij was hier meer op gefocust. Ik vond het een van de beste ervaringen die ik ooit op de set heb gehad vanwege de specifieke groep acteurs die hij heeft samengesteld. De ervaring was net zo goed.
D'Marge: Sam, het is twintig jaar geleden sinds Pulp Fiction en je speelt nog steeds een slechte kont met wapens in The Hateful Eight. Was het alsof je de oude schoenen terugtrok?
Samuel L. Jackson: Nee. Ik draag laarzen! Jules is een filosoof die een ander soort leven leidt. Major Warren is een andere kerel; andere tijd, verschillende ervaringen, totaal verschillende achtergrond, maar zoals gewoonlijk maakte Quentin hem slim en introspectief. Iets meedogenlozer dan Jules zou ik denken. Ik denk niet dat hij het leven op dezelfde manier waardeert als Jules zou kunnen.
K: Ik ontdekte dat de majoor (het personage van Jackson) wat wortelwoede had.
D: Zou je zeggen dat hij nog steeds een soort van triggerglimlach heeft??
S: Nee, niet blij maken. Hij hoeft hier niet veel te tolereren. Hij kan wegkomen met stront.
D: Vertel ons over de setting van de film - driekwart ervan is letterlijk binnen de muren van vier muren geplaatst.
K: Het was als een toneelstuk. We hebben het als een toneelstuk gerepeteerd. We hadden die tijd nodig om te repeteren. We begrepen 90% ervan [de film], maar de 10% die we niet begrepen, moesten we van Quentin halen. We moesten de tijd hebben om dingen te vinden die het een leukere ervaring maakten.
S: We hebben zoveel dingen in die kamer gevestigd. De kracht van deze persoon die op deze plek komt en iedereen vertelt dat 'ik je pistool neem'. En om gewoon de hele kamer te pesten. En we hebben het over mensen met wapens.
D: Quentin heeft een aantal complexe personages geschreven. Duurde het lang om in de rollen te komen?
K: Langer dan ik heb gedaan in een lange tijd.
S: We hebben een week van repetitie gedaan voor de podiumlezing. Toen hij besloot dat we het zouden gaan doen [de film], begonnen we met repeteren.
K: We begonnen op 6 november en we braken op 15 december.
S: Tegen die tijd hadden we minis aangesloten, wandelen door de kamer. op de parkeerplaats met de stagecoach dingen aan het doen.
D: De film speelt zich af in een sneeuwstorm. Heeft de sneeuw je prestaties beïnvloed??
S: De sneeuw verandert alles. We hebben alles gerepeteerd bij mooi weer.
K: Het deed. Jennifer [Jason Leigh] en ik, we hebben allebei hetzelfde script gelezen en gezegd: "Ja, laten we onszelf vastketenen". Probeer in en uit een stagecoach te stappen als je een arm in de sneeuw hebt geketend.
D: En hoe vonden jullie het om met elkaar te werken?
S: Het was een geweldige ervaring. Wanneer je mensen aan de andere kant vertrouwt, hebben we met acteurs samengewerkt, zodat je niet weet wat er gaat gebeuren als je op de set bent. Wanneer je 'actie' zegt en ze kunnen zelfs hun naam niet onthouden.
K: Met een geweer in de hand [lacht].
S: Je wilt absoluut zeker weten dat ze geen echt wapen in handen hebben! We hadden zo'n geweldige groep mensen. Zo'n gewetensvolle groep mensen in termen van hoe ze wilden dat het werkte. En wetende dat het eerder met Quentin op een hoger niveau had gewerkt, zie je wat er gebeurt als je opduikt en je bent klaar om te gaan en Quentin zegt: 'Oké, iedereen moet ook hun eigen regels leren'.
Er is geen druk, maar omdat je naar deze mensen kijkt en je in het spel wilt zijn, moet je op een bepaald niveau spelen.
K: Soms kan het een uitdaging zijn om je interesse in bepaalde scènes te behouden en een uitdaging voor anderen om hun interesse in jou te behouden. Dat is tenminste mijn ervaring. Als het [andere] mensen zijn, wil je ze net zo goed zien werken als met hen werken. Het is niet alleen een leuke dag wanneer je gewoon naar buiten gaat om de lijnen te maken.
Toen Sam zich klaarmaakte om het ding met Bruce [Dern] te doen, vroegen we: 'Gaat Sam dat ding doen vandaag?' We wilden dat weten. Dat wilden we niet missen. Dat is het een groot genoegen dat we hebben om het te zien voordat iemand anders dat doet.
D: Is er iets leuks gebeurd op de set?
S: Er is altijd goede muziek, er is altijd een goed gesprek, er is altijd wel een grap aan de gang. Je krijgt tot honderd haspels en ze hebben het grote feest elke dag.
K: Het honderd-reel feest was geweldig! Het maakt niet uit of het dag of nacht was. Weet je nog Tequila om 9.00 uur 's ochtends? Ik moest een dialoog voeren en heb mijn hele leven met Greg gewerkt en ik ben zijn naam vergeten. Ik was een echte slechte dronkaard. Van toen af zei ik dat ik nooit zal drinken als ik ga werken. Maar dan zeg je: 'wat doe je? Niet deelnemen aan het feest? '
Het volgende is dat Quentin een shot Tequila heeft dat schreeuwt 'gefeliciteerd met de 300e haspel!'. En jij gaat, 'ja'. Bemanning gepleisterd, iedereen is als 'bam! bam!'.
D: De personages in de film gaan zeker een eigen leven leiden. Is dat goede scripting of goed acteren?
S: Het is een combinatie van beide. Quentin schrijft en je moet de waarheid spelen over wat er op de pagina staat. Zelfs als je liegt, kun je niet naar het publiek kijken en vertellen dat je liegt.
K: Er zijn maar twee personages waarvan iedereen weet dat hij niet liegt. Je weet waarom ze daar zijn, je weet wat ze doen. Dan komen ze in achterdocht.
D: In een eenvoudig woord, wat kunnen degenen die The Hateful Eight niet hebben gezien verwachten?
K: Het is vermakelijk.
S: Gelach.
D: Verbaasd zei niemand bloed.
S: Dat weten ze al!