Het klinkt als de plot van een dystopische roman: de mensheid, verpletterd door het gewicht van de overbevolking of de vlucht van de gevolgen van een nucleaire ramp, wordt gedwongen zich op onverwachte plaatsen zoals metrotunnels en silo's te vestigen..
Maar er is niets dystopisch aan dit stijlvolle silohuis, het werk van architect Christoph Kaiser.
De ronde residentie bevindt zich in Phoenix, Arizona, en is een omgebouwde gegolfde silo met stalen muurmuur uit 1955. Kaiser heeft de silo online gespot, gekocht, gedemonteerd en vervolgens per vrachtwagen naar Phoenix vervoerd voordat hij zijn droomhuis bouwde.
Daar was slechts een deel van de uitdaging. Met slechts 340 vierkante meter aan leefbare ruimte en een cilindrische vorm bood de silo een unieke reeks uitdagingen. Aan de top van Kaiser's lijst was het creëren van een gevoel van 'thuis' binnen een vorm en grootte dat velen allesbehalve 'thuis-y' zouden beschouwen.
Hij wilde traditionele opvattingen van een woonhuis veranderen door zich te concentreren op ruimtelijkheid en eenvoud. Beiden werden bereikt door alle functies te accommoderen voor het leven in een walnoot en zwart stalen halve maan van twee verdiepingen die de zuidelijke omtrek van de silo omhelst. Deze ingenieuze benadering maximaliseert de constructie-efficiëntie, bruikbare vloeroppervlakte en het waargenomen ruimtelijke volume van het interieur.
Het silohuis beschikt ook over ondergrondse luchtkanalen die het mechanische geluid van het airconditioningsysteem verzachten, en dat werkt in combinatie met een bedienbaar dakraam bovenaan de silo om passieve koeling te leveren.
Sociale ruimtes - de keuken en leefruimte - vormen de begane grond. Het slaapgedeelte bevindt zich boven en wordt bereikt door een ruimte-efficiënte wenteltrap van hout en staal. Bijna alles binnenin - kort voor twee Eames-stoelen - werd op maat gemaakt om de ongewone vorm van de structuur te herbergen.
Buiten openen schuifdeuren naar een tuinruimte en een terras dat zich rond de silo wikkelt en zijn bochten nabootst.
Ons oordeel over het silohuis? Wat het mist in grootte, wordt het ruimschoots goedgemaakt in creativiteit, gezelligheid en industriële charme. Als dystopia er zo uitziet, zou het niet half slecht zijn..